Ανθρώπινη κατανάλωση χρυσού

Με ποιους τρόπους καταναλώνεται ο χρυσός; Περίπου το 75% του χρυσού που παράγεται στα ορυχεία του κόσμου καταλήγει στην παραγωγή κοσμημάτων. Αυτή είναι μία έννοια του όρου "κατανάλωση". Μεγαλύτερη έκπληξη αποτελούν οι πολλοί τρόποι με τους οποίους ο χρυσός βρίσκει πράγματι το δρόμο προς το ανθρώπινο σώμα.

Οι χρυσές θήκες δοντιών είναι ακόμα και σήμερα οι καλύτερες. Αν και έχουν αντικατασταθεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα με λιγότερο δαπανηρές εναλλακτικές λύσεις, τα οδοντιατρικά αμαλγάματα που περιέχουν υψηλά ποσοστά χρυσού εξακολουθούν να είναι επιθυμητά ως θήκες. Ο χρυσός είναι ένα μαλακό μέταλλο, και η χρήση του σε θήκη μειώνει την πίεση που ασκείται στα δόντια κατά τη μάσηση. Οι σύγχρονες θήκες πορσελάνης είναι πολύ πιο εύθραυστες και δεν είναι δυνατόν να διαρκέσουν δεκαετίες, όσο δηλαδή μπορούν οι αντίστοιχες χρυσές.

Ο χρυσός έχει επίσης ιατρικές χρήσεις. Ένα ισότοπο του χρυσού, το 198-Au, το οποίο έχει χρόνο ζωής 2,7 ημέρες, χρησιμοποιείται στη θεραπεία ορισμένων μορφών καρκίνου και άλλων ασθενειών, καθώς επίσης και ως ιχνηθέτης μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Μία ένωση που περιέχει χρυσό χορηγείται με ένεση, ως θεραπεία για την αρθρίτιδα. Η αουρανοφίνη, ένα σύνθετο οργανικό μόριο, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ορισμένων περιπτώσεων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Σερβίρετε χρυσό στο επόμενο πάρτι σας. Ο χρυσός σε μορφή εξαιρετικά λεπτού φύλλου (μερικά άτομα σε πάχος) έχει προστεθεί σε ορισμένες λικέρ από την Ανατολική Ευρώπη, όπως το Goldwasser.

Αυτό δίνει στο υγρό λάμψη στο ποτήρι, καθώς τα κομμάτια του χρυσού αντανακλούν το φως όπως επιπλέουν. Τα φύλλα καθαρού χρυσού έχουν μια μακρά παράδοση στην κουζίνα, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Άπω Ανατολή. Τα εξωτικά πιάτα έχουν την απόλυτα πολυτελή παρουσίαση, τυλιγμένα σε φύλλα 99,9% καθαρού χρυσού τόσο απίστευτα λεπτά, που ο ίδιος ο χρυσός είναι βρώσιμος.

Παρά το γεγονός ότι η κατανάλωση του χρυσού είναι ουσιαστικά αβλαβής σε μικρές ποσότητες, υπάρχει τοξικότητα, που είναι γνωστή από τη χρήση του στη θεραπεία της αρθρίτιδας. Εξανθήματα του δέρματος είναι το πιο κοινό αποτέλεσμα της υπερβολικής κατανάλωσης του χρυσού για ιατρικούς σκοπούς. Η γαστρεντερική δυσφορία μπορεί να αποτελέσει αποτέλεσμα της υπερβολικής κατανάλωσης χρυσών ενώσεων.

Ένα συχνά χρησιμοποιούμενο αντίδοτο είναι η διμερκαπρόλη, HSCH2CHSHCH2OH, που ονομάζεται επίσης BAL (Βρετανικός Αντι-λεβισίτης). Το BAL σχηματίζει ένα σταθερό σύμπλοκο με τον χρυσό, καθιστώντας τον φυσιολογικώς αναποτελεσματικό και εύκολο να εξαλειφθεί από το

σώμα. Ορισμένοι άνθρωποι αναπτύσσουν ένα ήπιο εξάνθημα φορώντας χρυσά κοσμήματα, αν και αυτό το φαινόμενο δεν είναι πλήρως κατανοητό σήμερα. Αυτή η δερματίτιδα μπορεί να προκληθεί από υπολειμματική ραδιενέργεια λόγω των δευτερευόντων κραμάτων στο κόσμημα.

Ο χρυσός μπορεί να είναι επιβλαβής και με άλλους τρόπους. Φυσικά, οι πιο επιζήμιες πτυχές του χρυσού για τον άνθρωπο δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική κατανάλωση χρυσού. Πιο επικίνδυνο είναι ότι το ευρύ φάσμα διαταραχών, γνωστών ως «πυρετός χρυσού» (βλ. Bogart, Humphrey, "Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε.").