Τρίτη 30 Απριλίου 2013


Ανθρώπινη κατανάλωση χρυσού


Με ποιους τρόπους καταναλώνεται ο χρυσός; Περίπου το 75% του χρυσού που παράγεται στα ορυχεία του κόσμου καταλήγει στην παραγωγή κοσμημάτων. Αυτή είναι μία έννοια του όρου "κατανάλωση". Μεγαλύτερη έκπληξη αποτελούν οι πολλοί τρόποι με τους οποίους ο χρυσός βρίσκει πράγματι το δρόμο προς το ανθρώπινο σώμα.

Οι χρυσές θήκες δοντιών είναι ακόμα και σήμερα οι καλύτερες. Αν και έχουν αντικατασταθεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα με λιγότερο δαπανηρές εναλλακτικές λύσεις, τα οδοντιατρικά αμαλγάματα που περιέχουν υψηλά ποσοστά χρυσού εξακολουθούν να είναι επιθυμητά ως θήκες. Ο χρυσός είναι ένα μαλακό μέταλλο, και η χρήση του σε θήκη μειώνει την πίεση που ασκείται στα δόντια κατά τη μάσηση. Οι σύγχρονες θήκες πορσελάνης είναι πολύ πιο εύθραυστες και δεν είναι δυνατόν να διαρκέσουν δεκαετίες, όσο δηλαδή μπορούν οι αντίστοιχες χρυσές.

Ο χρυσός έχει επίσης ιατρικές χρήσεις. Ένα ισότοπο του χρυσού, το 198-Au, το οποίο έχει χρόνο ζωής 2,7 ημέρες, χρησιμοποιείται στη θεραπεία ορισμένων μορφών καρκίνου και άλλων ασθενειών, καθώς επίσης και ως ιχνηθέτης μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Μία ένωση που περιέχει χρυσό χορηγείται με ένεση, ως θεραπεία για την αρθρίτιδα. Η αουρανοφίνη, ένα σύνθετο οργανικό μόριο, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ορισμένων περιπτώσεων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
Σερβίρετε χρυσό στο επόμενο πάρτι σας. Ο χρυσός σε μορφή εξαιρετικά λεπτού φύλλου (μερικά άτομα σε πάχος) έχει προστεθεί σε ορισμένες λικέρ από την Ανατολική Ευρώπη, όπως το Goldwasser.

Αυτό δίνει στο υγρό λάμψη στο ποτήρι, καθώς τα κομμάτια του χρυσού αντανακλούν το φως όπως επιπλέουν. Τα φύλλα καθαρού χρυσού έχουν μια μακρά παράδοση στην κουζίνα, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Άπω Ανατολή. Τα εξωτικά πιάτα έχουν την απόλυτα πολυτελή παρουσίαση, τυλιγμένα σε φύλλα 99,9% καθαρού χρυσού τόσο απίστευτα λεπτά, που ο ίδιος ο χρυσός είναι βρώσιμος.

Παρά το γεγονός ότι η κατανάλωση του χρυσού είναι ουσιαστικά αβλαβής σε μικρές ποσότητες, υπάρχει τοξικότητα, που είναι γνωστή από τη χρήση του στη θεραπεία της αρθρίτιδας. Εξανθήματα του δέρματος είναι το πιο κοινό αποτέλεσμα της υπερβολικής κατανάλωσης του χρυσού για ιατρικούς σκοπούς. Η γαστρεντερική δυσφορία μπορεί να αποτελέσει αποτέλεσμα της υπερβολικής κατανάλωσης χρυσών ενώσεων.

Ένα συχνά χρησιμοποιούμενο αντίδοτο είναι η διμερκαπρόλη, HSCH2CHSHCH2OH, που ονομάζεται επίσης BAL (Βρετανικός Αντι-λεβισίτης). Το BAL σχηματίζει ένα σταθερό σύμπλοκο με τον χρυσό, καθιστώντας τον φυσιολογικώς αναποτελεσματικό και εύκολο να εξαλειφθεί από το
σώμα. Ορισμένοι άνθρωποι αναπτύσσουν ένα ήπιο εξάνθημα φορώντας χρυσά κοσμήματα, αν και αυτό το φαινόμενο δεν είναι πλήρως κατανοητό σήμερα. Αυτή η δερματίτιδα μπορεί να προκληθεί από υπολειμματική ραδιενέργεια λόγω των δευτερευόντων κραμάτων στο κόσμημα.

Ο χρυσός μπορεί να είναι επιβλαβής και με άλλους τρόπους. Φυσικά, οι πιο επιζήμιες πτυχές του χρυσού για τον άνθρωπο δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική κατανάλωση χρυσού. Πιο επικίνδυνο είναι ότι το ευρύ φάσμα διαταραχών, γνωστών ως «πυρετός χρυσού» (βλ. Bogart, Humphrey, "Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε.").

Τρίτη 23 Απριλίου 2013


Η πτώση της τιμής του Χρυσού


Μέχρι στιγμής, το 2013 δεν αποδεικνύεται πολύ ευχάριστο, παρά την πρόσφατη κρίση στην Ευρωζώνη, καθώς και τις συνεχιζόμενες επιθέσεις επί της αξίας όλων των νομισμάτων από τις κεντρικές τράπεζες.

Οι διαχειριστές κεφαλαίων έχουν σαφώς κουραστεί από την οικονομική κρίση. Μετά από μια ολόκληρη δεκαετία αυξήσεων, η πτώση του χρυσού είναι ένα φυσικό αποτέλεσμα και σε καμία περίπτωση δεν υπονομεύει την φήμη του χρυσού ως ασφαλές καταφύγιο. Μπορεί κάλλιστα, όμως, να σας κοστίσει χρήματα που πραγματικά δεν θα θέλατε να χάσετε.
Αν ψάχναμε κάποιες πιθανές αιτίες για την όλη αυτή πτώση, οι επικρατέστερες θα ήταν οι ακόλουθες:  

  • Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν ανοδική πορεία και το να περιμένουμε ο χρυσός (γνωστός και ως ασφαλιστική δικλείδα κρίσης) να αυξηθεί κατά το ίδιο χρονικό διάστημα θα ήταν παράλογο. Μόνο κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου των εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων κατά την περίοδο 2003-2007, όταν εύκολο χρήμα τροφοδότησε την κορυφή της παγκόσμιας πιστωτικής “φούσκας”, αυξήθηκε η τιμή του χρυσού μαζί με τις μετοχές, τα ακίνητα, τα εμπορεύματα, την τέχνη και ό, τι άλλο εμπεριέχει ετικέτα τιμών. Ο χρυσός συνέχισε να ανεβαίνει, όταν η πιστωτική “φούσκα” έσκασε. Αν αυτή η πτώση του 2013 δεν υποδηλώνει ότι η κρίση έχει τελειώσει, αυτό τουλάχιστον λέει ότι παίρνει μια ανάσα.
  • Τα γραφήματα του χρυσού είναι φρικτά. Πτώση από τα $ 1,525, η τιμή του χρυσού μειώθηκε επίσης από τις £ 1.000 και € 1200 ανά ουγγιά για τους επενδυτές στο Ηνωμένο Βασίλειο και εκείνους της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής ζώνης αντίστοιχα. Αν κοιτάξετε ένα αντίστοιχο γράφημα των τιμών πενταετίας, θα μπορέσετε να δείτε γιατί οι τιμές αυτές ονομάστηκαν μακροπρόθεσμα επίπεδα "υποστήριξης”. Η τεχνική ανάλυση λέει τώρα ότι είναι πιθανό να λειτουργήσουν ως “αντίσταση”, “καπελώνοντας” τα κέρδη της τιμής για το άμεσο μέλλον τουλάχιστον. 
  •  Προσοχή στις συζητήσεις περί “αγοράς εν κρίση”. Όλα τα ειδησεογραφικά δίκτυα σήμερα υποδεικνύουν ότι ο χρυσός βρίσκεται σε κρίση. Αυτό σημαίνει κάτι περισσότερο από το ότι η τιμή του πέφτει. Σημαίνει ότι έχει πέσει 20% ή περισσότερο από την υψηλότερη τιμή του. Τέτοιες πτώσεις είναι σίγουρα σπάνιες για το χρυσό, από τη στιγμή που άρχισε να αυξάνεται το 2001. Αλλά, τόσο στα μέσα του 2006, όσο και εκ νέου στα τέλη του 2008 η τιμή του χρυσού υποχώρησε σκληρότερα, περισσότερο από 25% και 33% αντίστοιχα, πριν από την επανέναρξη της ανοδικής του τάσης.
  • Ο χρυσός έχει αυξηθεί τόσο έντονα, για τόσο πολύ καιρό, που μια τέτοια υποχώρηση είχε καταστεί ήδη καθυστερημένη. Ο χρυσός έχει αυξηθεί κατά 12 συνεχόμενα χρόνια σε δολάρια. Για τους επενδυτές του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι σε άνοδο κάθε χρόνο, εκτός από ένα, από το 1998. Αυτό είναι μια πολύ αξιόλογη ανοδική πορεία, πολύ σημαντικότερη από τα διαδοχικά κέρδη του χρυσού στη δεκαετία του 1970, περισσότερο ακόμη και από το ρεκόρ του αμερικανικού χρηματιστηρίου μεταξύ 1982-1989. Τίποτα δεν κινείται σε ευθεία, αλλά η τιμή του χρυσού έχει κάνει μια καλή εντύπωση μέχρι τώρα στον 21ο αιώνα.                                                      
Μεταξύ Ιανουαρίου του 1975 και Σεπτεμβρίου του 1976, η τιμή του χρυσού σε δολάρια μειώθηκε σχεδόν κατά το ήμισυ. Πολλοί ιδιώτες επενδυτές ξεπούλησαν, λαμβάνοντας μεγάλες απώλειες καθώς ο πληθωρισμός των ΗΠΑ υποχώρησε. Αλλά η κρίση δεν είχε ακόμα τελειώσει. Καθώς ο πληθωρισμός στη συνέχεια αυξήθηκε ταχύτερα από ό, τι τα επιτόκια για μια ακόμη φορά, η τιμή του χρυσού αυξήθηκε οκτώ φορές με κορύφωση τον Ιανουάριο του 1980. Γνωρίζοντας ότι το να “τραβήξεις” τα κέρδη ήταν ακόμη σχεδόν αδύνατο, και καθώς ο χρυσός άρχισε μια μακρά, δύο δεκαετιών πτώση, πολλοί ιδιώτες επενδυτές και επαγγελματίες διαχειριστές χρήματος ενδιαφέρθηκαν έντονα για τις βίαιες διακυμάνσεις των αρχών της δεκαετίας του '80.

Κατά την επανεξέταση της θέσης σας για το ασημί ή τον χρυσό σήμερα, προσοχή στις πωλήσεις πανικού. Δείτε πόσα χρήματα έχετε σε κίνδυνο και υπενθυμίστε στον εαυτό σας γιατί ασχοληθήκατε με τα πολύτιμα μέταλλα εξ αρχής. Εγώ δεν πιστεύω ότι η οικονομική κρίση έχει τελειώσει ακόμα. Αλλά αυτή τη στιγμή, η Wall Street και η τιμή του χρυσού λένε το αντίθετο!

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Η αναλογία μεταξύ των τιμών Χρυσού και Αργύρου.


Εδώ και καιρό, υπάρχει μία συζήτηση σχετικά με την σημαντικά υποτιμημένη τιμή του αργύρου σε σχέση με το χρυσό. Η αναλογία όμως αυτή φαίνεται ότι θα μειωθεί.
Πολλοί σχολιαστές και αναλυτές στο διαδίκτυο επισημαίνουν αυτή την ιστορική σχέση μεταξύ του χρυσού και του αργύρου. Οι άνθρωποι, ήδη από χιλιάδες χρόνια πριν, ασχολούνταν με την αναλογία χρυσού / αργύρου. Το ασήμι ήταν πιθανόν πολύ πιο κοντά σε τιμή σε σχέση με τον χρυσό από ό, τι είναι σήμερα, ίσως σε μια αναλογία 3:1 στη μεσαιωνική Ιαπωνία και 2:1 στην αρχαία Αίγυπτο, εξαιτίας της έλλειψης εγχώριων μεταλλείων αργύρου σε αυτά τα βασίλεια.

Στην πραγματικότητα, το ασήμι μπορεί να είναι πιο πολύτιμο από το χρυσό για μεγάλα διαστήματα της ιστορίας, και όχι μόνο σε εκείνα τα μέρη όπου η προσφορά ήταν λιγοστή. Επειδή οι άνθρωποι μπορούσαν να προμηθεύονται μεγαλύτερες ποσότητες αργύρου, έμαθαν πώς να δημιουργούν πιο χρήσιμα αντικείμενα από αυτό. Και το ασήμι και ο χρυσός χρησιμοποιείται πολύ καιρό σε αφθονία για διακόσμηση σε σπίτια, ναούς και παλάτια.  Ως κοσμήματα, η ομορφιά τους ήταν ευρέως αποδεκτή.
Ωστόσο, όταν ο χρυσός βρέθηκε σε αυξημένη αφθονία και οι μεταλλουργικές δεξιότητες του ανθρώπου βελτιώθηκαν, ο χρυσός ξεπέρασε το ασήμι ως το πιο πολύτιμο μέταλλο. Ένας από τους κύριους λόγους είναι η ικανότητά του χρυσού να σφυρηλατηθεί και να του προσδοθεί σχήμα μεγαλύτερου μήκους, διατηρώντας παράλληλα την ομορφιά του. Αλλά το πιο σημαντικό από τις ιδιότητές του είναι ότι δεν αλλοιώνεται το χρώμα του. Για ένα αντικείμενο τέχνης και ομορφιάς, αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας, και αυτό που ακόμα και σήμερα διατηρεί το προβάδισμα του χρυσού έναντι του αργύρου σε αξία στη βιομηχανία του κοσμήματος.

 Επιστρέφοντας στο ζήτημα της αναλογίας, αποτελεί απλά το αποτέλεσμα της διαίρεσης μεταξύ της τιμής του χρυσού με την τιμή του αργύρου. Έτσι, στις μέρες μας θα είναι $ 1600 ÷ $ 28 = 57,1. Μία τιμή που ανήκει λίγο πολύ στο μέσο όρο των τελευταίων 45 χρόνων. Αλλά ξεκινώντας από την πολύ χαμηλότερη βάση της αρχαίας ιστορίας, καθώς τα ασημένια και χρυσά νομίσματα εξαπλώνονταν στη μεσαιωνική Ευρώπη, οι τιμές των μετάλλων αυξήθηκαν σε μια σχέση 10 προς 1. Ο λόγος πήρε την υψηλότερη τιμή του γύρω στο 14 και στη συνέχεια υποχώρησε καθώς το ασήμι κέρδισε σε αξία, πριν καταλήξει σε ένα μέσο όρο περίπου 12 ουγκιές αργύρου για κάθε ουγγιά του χρυσού.
Όσο περνούσε ο καιρός, το ασήμι συνέχισε να βρίσκεται σε μεγαλύτερη αφθονία από τον χρυσό. Δεδομένου ότι αυτό έγινε περισσότερο εμφανές στη συνέχεια, βλέπουμε την διαφορά να συνεχίζει να διευρύνεται, και στις αρχές του 18ου αιώνα, το Βασιλικό Νομισματοκοπείο του Λονδίνου έθεσε την αναλογία του σε 15,5:1 (η οποία είναι περίπου η γεωλογική αναλογία του αργύρου με τον χρυσό στο φλοιό της γης). Πρόσφατα, στις αρχές του εικοστού αιώνα είχαμε χρυσό και ασήμι σε αναλογία 20 προς 1, όταν το ασήμι χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία του νομίσματος ενός δολαρίου και ο χρυσός για το αντίστοιχο των είκοσι δολαρίων στις ΗΠΑ.
Τώρα όμως βλέπουμε ότι η τρέχουσα αναλογία χρυσού / αργύρου είναι πάνω από 55. Ακούγεται υψηλή κοιτάζοντας τα ιστορικά δεδομένα, αλλά θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί δεδομένου ότι ο χρυσός είχε αποκοπεί από την "επίσημη" ρύθμιση των τιμών μόλις στις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι αυτή η αναλογία ένα καλό βαρόμετρο για τις προοπτικές της τιμής για το ασήμι και χρυσό; Το ασήμι παράγεται σε αφθονία ως παραπροϊόν αρκετών άλλων μεθόδων. Επίσης, τα τελευταία χρόνια η εξόρυξη αργύρου αυξήθηκε κατά 25% ενώ ο χρυσός γίνεται όλο και σπανιότερος, συγκριτικά μιλώντας, με πιο αργό ρυθμό ανάπτυξης, μόλις 6% κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας. Ακόμη και με την υψηλή τιμή του χρυσού, η παραγωγή του φαίνεται ότι δεν μπορεί να συμβαδίσει με του αργύρου. Έτσι, μέσω της προσφοράς και της ζήτησης, μας δημιουργείται η εντύπωση ότι το ασήμι είναι όλο και περισσότερο διαθέσιμο.
Το ασήμι σίγουρα είναι πάντα σε ζήτηση, έστω και αν τα φιλμ φωτογραφίας και ακτίνων Χ, κάποτε οι μεγαλύτεροι καταναλωτές του ασημιού, εξαφανίζονται ταχύτατα, νέες και συναρπαστικές εφαρμογές έχουν εμφανιστεί. Τα φωτοβολταϊκά, ένας μεγάλος καταναλωτής, εμφανίστηκαν λίγα χρόνια πριν. Συνεχίζει να αναπτύσσεται, αν και είναι σημαντικά μακριά από τα υψηλοτέρα του σημεία το 2011, που ακόμα και τότε δεν έφθανε την ετήσια κατανάλωση του αργύρου από τη φωτογραφική βιομηχανία στις αρχές αυτού του αιώνα.
Τι γίνεται όμως με το βασικό του κόστους παραγωγής; Το Ινστιτούτο Αργύρου αναφέρει ότι το κόστος σε μετρητά είναι 7,25 δολάρια ανά ουγγιά για το 2011. Χρησιμοποιώντας αυτό ως σημείο αναφοράς, οι περισσότεροι άνθρωποι θα πιστεύουν ότι το ασήμι είναι υπερτιμημένο όντας στα $25 σήμερα. Αλλά αυτός ο αριθμός δεν αντανακλά το πραγματικό τελικό κόστος για την αγορά του μετάλλου σε μια μορφή που είναι έτοιμη για κατανάλωση. Στερείται όλες τις λεπτομέρειες που είναι απαραίτητες για να λάβει τεκμηριωμένη απόφαση. Αυτός είναι ο λόγος που το ασήμι δεν είναι η εμπορεύσιμο κοντά σε αυτούς τους αριθμούς. Πιστεύεται ότι το πραγματικό κόστος παραγωγής για εξόρυξη αργύρου είναι πολύ υψηλότερη. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο υπολογισμού, το κόστος παραγωγής του αργύρου για το 2011 θα πρέπει να είναι 28,02 δολάρια και για το χρυσό θα πρέπει να είναι $ 1359,80. Αυτό θα σήμαινε ότι το ασήμι πριμοδοτείται λίγο περισσότερο από ένα 10% σε αυτά τα επίπεδα της αγοράς, ενώ ο χρυσός πάνω από 20% σε σημερινές τιμές.
Εν κατακλείδι, οι επενδυτές ψάχνουν για πιο δυναμική ανόδου του αργύρου από το χρυσό, που θα μπορούσε να ξεκινήσει με το διαφορά του 10% του κόστους παραγωγής. Μια ενδεχόμενη αύξηση του αργύρου - και μια πτώση της αναλογίας χρυσού / ασημιού - αξίζει μια ματιά τελικά.